kar tanelerinde çocukluðum ýslanýyor bahçede yaralý duran bisiklet tekerlerimin üstüne kar taneleri düþüyor ve ýslanýyor özlediðim çocukluðum... çocukluðum... çocukluðumu almak için babamýn biriktirdiði paralar düþüyor tanelerin koynuna ve ýslanýyor çocukluðum
bir kuþ tüyü gibi duruyor dallarda kar dallarda sarý yapraklar ve kar çocukluðum ise yapraklar misali utanýnca kýzarýr geçmiþe hasrettir þimdi sakallarýn kapattýðý yanaklar
çocukluðum... annemin koynunda bir tütsü kokusu bir kar tanesi ve bir öpücük sevgisi çocukluðum...çocukluðum kar yaðýnca ýslanýr bisikletim bisiklet ki bir iþçinin alýn teri bisiklet ki çocukluðumun resmi çocukluðum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed MANAP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.