LAHİTLER VE SOKAK
beyaz mermerlere yazýlýydý adýn
yüzünün en iyi yansýdýðý perdeydi lahitler
tenin, en çok kýrmýzýya yakýn
örgüler çekilmiþ bir ülkeye kapatýlmýþsýn sen
sonbaharda nefes alacaktýk!
çünkü;
sadece güzde gülerdi esirler
vakit gece; þehir sustu
sokaklarýn içinde serseri lambalar
soðuk kiremitlerde sýcak kalmýþ yalnýzlýðým
lahitlerde saklýdýr kimsesizlik
toprak üstünde feri sönmüþ bir adamým!
betonlar;
beraber aðladýðým kaldýrýmlarým!
vapurlar geçiyor...
vapurlar geçiyor sanki penceremden
deniz; sokaðýmýn yaramaz çocuðu
deyme, savurur seni sokaklarým
lahitlerde yazýlýdýr adresim
’o’ üþürken ;
dokunamam ben teknelere
’karanlýk’ benim aradýðým!
soðuðu göðsümde taþýyorum ben
kurþun gibi!
ki kurþunîdir lahitler
sen lahitlerde saklýsýn,
ben günahta!
sen bir goncasýn avucumda
ve ben yanar gibi gidiyorum;
gözlerin dualarýmda...!
bacalardan ses geliyor
küllere saklamýþsýn kokunu
’sen’ esir edilmiþ bir þehrin masum kýzý
’gel’
özgürlük bekliyor bizi sokakta
baðrýný açmýþ bakýyor kaldýrýmlar
sokaklarda nefes alýr lahitler!
kaldýrýmlar!
sevdanýn mevsimi...
muhammed manap 24/04/2011
MUÐLA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.