Ýri bir sivilcenin resmi aynaya daðýlýyorsa kirli
kanlýysa
anlamsýz çok konuþan ihtiyarýn dahi sözünü kesemiyorsa
buzlar çözüldü derken iþim varlý acele telefonluysa
yani aðlasa aðýdý benzemez bir çocukluk sonuysa
artýk kahve kýrýtmalý saatler baþlamýþtýr
Göz ucuyla memelerine bakýlmýþ umutlandýrýlmýþtýr
gene buyurun bekleriz efendim akþamlarý
puslu bir gülüþle kol kola uðurlamýþ
çoðu zaman kendi kazýlmýþ mezarlýðýna
veya salýndýkça yýrtýlan bir eteðin
hülyalý sýcaklýðýna kapanmýþtýr
Hüzünlü bir zaman býrakmýþtým bu yola bir çocuk dokunmuþtu
köþe baþýnda bir mektup býrakmýþtým
kaçamak bir sigara dumaný bir küfür
aný defterlerinde sepet sepet yumurta
ve kötü bir jiletle kazýlmýþ kalbim
munzur satýrlarla dolu tahta sýrada
Halacýðým doðum kontrol haplarýna
yahut içe dönük yüreðinin korkunç kitaplarýna
baþlayabilirmiyim?
Bunlar yaþanmamýþlýðýn baþucu fotoðraflarý
burunlar almalýyým göðüsler almalýyým
rengi olmayan sözler özleyiþ salonlarý
kokular almalýyým
diþ izleri gerilme pörsümüþlük
orda kendini doyurmaða çalýþan iki aç çocuk
__Ah beden öðreteni o kaymakam karýsý
ortalýk kýzarýr birdenbire gözü döner zamanýn
yüzlerinde çýðlýk çýðlýða bir þehvet kasýrgasý
yumruklar morarmýþ pergel izleri
tekmeler altýnda çok küçük bir þey
hocam kimden öðrenir bu çocuklar bacaklanmayý?
bu kýzlar nedense kendini dehþetle tanýmýþtýr
dehþetle tanýmýþ acýkmýþ hep acýkmýþtýr
Hiç bitmeyen bir ayinde gezerler sanki
süzülse baþý döner adýmlarý heyecanlanýr
ölçüsü verilmiþtir hayatýn büyümüþ gözaltýndadýr
_Kuduz bir köpek mi akrep mi yelkovaný ýsýran
yaklaþma saatlere yaklaþma
kaçmak istiyorum çocukluðu bitirme sýnavýndan
elimi tut çekiyorlar elimi tut býrakma anne
Kartonlarý verilmiþtir bu filmin boyutlarý bellidir
sözcükleri uzunluðu öpüþü bellidir.
Ýç-bük-ey bir camla kesilir makara þeritleri
gölgesi bol laciverdimsi kopuk kopuktur biraz
tek teli çýðlýk-özü bir saz gibi usanýlmaz
yeniden yeni den seyredilir
Hâlâ seni seviyorum galiba anne
bazen çýkar korkunç bir saðanakta bulursun kendini
__Her þeyin bir sahibi vardýr insana ait her þeyin
(Güzelliðin uzun ince taciri baðýrýyor)
__Mumyalar! Ýç denizlerin sahibi benim
böyleleri yalnýzlýðý son deliðine kadar düðmeler
hýrkasý vardýr; doðmamýþ çocuk yastýklarýna
albümlerde çürüyen renksiz resimler gibi
gitgide kamburlaþan bir kocanýn sesini iþler
gözleri ya camlarda ya da aynalardadýr
aynalar kimden öðrendiniz çirkinliðin ipince çizgisini?
__Hangi baba-yiðit suçluyor bizi çýksýn yüzüne tükürelim
biz ölülerin yýðýlmýþ kemikleri
birikmiþ biriken birikir sesleriyiz
biz kocalýðýn dehþeti
þiþmiþ prens gözlerinin
yüzer denizleriyiz
__Hangi ana-yiðit suçluyor bizi gelsin yüzüne tükürelim
evde kalmýþ bir hayat kendi resmiyle deðil
bizimle göz göze gelir
kahrolur saydam yüzeylerimiz yutkunur söyleyemez
ey açlýðýn acýsý
seni bizden baþka en iyi kim bilebilir?
Siz bu þiiri okuyan kocalarým
yarýn postaya bakýn adýnýza bir mektup çýkacaktýr
þaþýrmayýn; üstünde ya çok genel
yâda çok özel evlerde basýlmýþ
parmak izleri vardýr
dünyanýn bütün kadýnlarýnýn
Bu mektup tarihsizdir
bir tüccar defterinden koparýlmýþ sayfasýz sarý
belki þiþman bir kýzýn
zayýflayan rejimli bir ölüyle o parkta buluþmasý
__Dünyanýn bütün yürekleri
ölülerin mirasýný reddedin
zamanýn ve aynalarýn iktidarý devrilsin!
diye baðýrýr
Altýnda bugünü yarýna baðlayan bir tarih vardýr.
asýrlarý birbirine düðümleyen kadýnlarýn
irkilen ve dikilen gözlerinde o nokta
bütün kadýnlarýn aslýnda tarihe haykýran çýðlýðý vardýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.