(…hayat , sevgisizlikte mucizevi bir yer deðil ki ; çoðu zaman kalabalýklar sadece zavallýlarýn duraðý gibi… geçip-giden sadece zaman(dý)… )
Sevenlerin bile aðladýðý zamanlardý ! Piþmanlýklar ve bilin(me)dik þikayetler vardý ; Kimseler aþýk deðildi / ve Beklenense dört duvarlý bir yalnýzlýktý …
…Sessizlik belki de bir yoksulluðun kalp çarpýntýsý gibi zavallýlýklarýyla dans eden / itiþip kakýþan bir sürü evdeki homurtular belki de sessizlik …
artýk zamanlardayým…hiç bilemiyorum herhangi bir romanýn ne baþý ne de sonuyum ; sadece güvertede ýslanan yelken direði gibi kayýk yutan kayýp bir adanýn sahibiyim…
:” sevgili istemiyorum !.. ” günahlarla dolmak , taþmak için bir zaman versinler bir de patlamaya hazýr bulutun gözyaþlarý arasýnda hayata son sitemkar bir sözle : “iþte hayatým bu !” dedikten, hemen sonra “elveda” diyebileyim…
- neler söylüyorsun yazar ? yaz(ma) istersen -
emre onbey Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.