Gidecek yeri olmayan biri
Bir köþeye büzülmüþ öyle sessiz sedasýz ki
Onlar evlerinde yaþarlarken
O yollarda, sokaklarda, kahve köþelerinde
Gündüz gezinir kalabalýk duraklarda
Sevgililer el ele sahil boylarýnda
Takýlý kalýr gözleri dalgalara
Rüzgârýn nemli soluðu yüzüne vurdukça
Üþür kimsesizliði yýpranmýþ bedeninde
Akþam olup güneþ evine çekilince
Baþlar yalnýzlýðý kapanan kepenklerin sesiyle
Hüznünü yüzdürür su birikintilerinde
Az ekmek, koyu demli çay ve büyükçe bir þiþe
Ýçeçek ki unutsun geçmiþten aklýnda kalanlarý
Þiþenin dibine vurunca
Sövebilsin geçmiþine geleceðine
Unutmadan benliðini zordur el açmak
“Abla bir cigara versene”diye bilmek
Onunda vardý küçük ahþap bir evi
Akþamlarý elinde çanta,file evine dönerdi
Evin önünde bahçesi , renk renk çiçekleri
Hele o kýþ aylarý soba baþý muhabbetleri
Her sabah ezanla kalkýp iþe giderdi
Bir erdemi sayýklardý her düþüþte
Varlýk zamanýn çarkýnda eriyip gittikçe
Bir kadýn hýçkýrarak aðýtlar yakýyordu yokluða
Kýnamalar kasýrgaya dönüþtü
Kurulan tüm barikatlar söküldü
Daha fazlasýný kaldýramadý yürek
Neye mal olduðunun farkýna varamadý
Adres doðruydu
Ama bedenindeki kiþi yabancýydý
Aynadaki oydu
Aynaya yansýyansa bir bedevi
Bir adý vardý
Adýnýn çaðrýlýþýnda ki anlamý yitirmiþti
Her þeyi silmiþti de
Tek ondan kalan yüreðinde ki o leke duruyordu
Þimdi ortasýnda unuttuklarýnýn
Nice geceler ayný bankta
Var olmanýn esaretini yaþýyor
Geçmiþ zaman sayfalarýna tütün sarýyor
Her zehirli nefeste tüketiyor zamaný
Elleri ceplerinde kilitli
Bükmüþ boynunu susuz ekinler gibi
Bu ömrün sokak aralarýnda yitirmiþ gülümsemeyi
Arýyor hayallerini sarhoþ yüzlerde
Gözlerinin karasýna yýldýzlar düþünce
Tutuyor devrilmiþ günlerin gece nöbetini
Uykuyu kilitleyip aya
Düþüyor hayalet kahkahalarýn ardýna
Kovulduðu pencerelerde
Uyanamýyor kaskatý donduðu bir sabaha
Ve onu bulduklarýnda
Bir gelincik gülümsemesi
Dudaklarýnýn morarmýþ kývrýmlarýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.