ISLAK KANATLI KELEBEK
Fiyakalý kapaðý altýnda
Baþlýðý konmuþ bir hikayeyim
Yazýlmayý bekleyen…
Tenhalýðým ürkütüyor beni
Eþyasýz dev odalar gibi yankýlanýyor yalnýzlýk beynimde
Nereye , hangi aynaya baksam
Yalnýzlýk sýzýyor gözlerimden
Yalnýzlýk, katranýný döküyor yüzümün duvarýna…
Karanlýk kusuyorum aðýz dolusu
avuçlarýmda tenekeden yýldýzlarýn hasadý
Ve ellerim kanýyor
Çok kötü kanýyor ellerim
Dedim ya boþum
Aðýrým aksine kendimden
Korkarak geçiyorken günlerin sokaðýndan
Solgun mektuplar yazýyorum kendime
Yapraðýný dökmüþ zamanlardan
Yaðmur öncesi güneþli bahçelere…
Kuþlara…
Suya…
Katýksýz ekmeðe…
Çýkmamýþ ikramiyelerin hayallerine…
Ben küçük bir çocuk düþlüyorum þimdi
Kalbinde bisiklet kazasý yaralarý
Kaldýrýma oturmuþ
Aðlayan bir çocuk
Burnunu çeke çeke aðlayan sadece
Kuyu muyum ,
Yoksa içindeki Yusuf mu ?
Bir hiç miyim yoksa ?
Boþluða yakýn, umuda uzak
Terk edilmiþ bir þehirim belki
Köhne yýkýlmýþ duvarlarýn dibiyim
Yýlan, çýyan ka(y)nayan…
Bir ayrýk otu belki
Öylesine bitivermiþ
Özenilmiþ bir bahçenin tam da göbeðinde…
GILS SIBRAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.