Sırça Köşk

Bana kelimelerin resmini çiz deselerdi
Mutlu renk damlalarý düþürürdüm fýrçamdan
Hüznün koridorlarýna

Tasvirinde düþlenen sýrça köþkün odalarýný
Boylu boyunca kuþatýrdým
Pusulam mutlak ýþýða doðru

/Yazgý baðý kopmadan olsaydý eðer/

Fýrçamda biriken boyalarýn
Hiç bir damlasý uçmazdý göðe o zaman
Asýlý kalmazdý havada böyle
Kelimeler toz duman

/Oysa gökkuþaðýnýn tüm renkleri vardý paletimde.../

Bir labirentin içinde kayboldu kýlavuz
Buzdan sarkýtlar düþtü bahar dalýna
Sýrça köþk toz duman
Bir kez daha
Bir kez daha..

Semboller çizilmiþ hakikat duvarýna üç boyutlu
-Oku
dedi bir ses
Sýrrýnda tabir’e muhtaç bir mana heykeli gibi
Okudum...

Bahtýn yelinde uçuþan martýlarýn bahar kýpýrtýlarý uzaklaþtýkça
Parmaklar kýrýktý zaten büyük fotoðrafta
Çýðlýk sessiz
Kalem titrek

-Çanak çömlek patladý,
damlayamadý resme gökkuþaðý-

/Zaman; hakikât sürgünü artýk/

Ünlemlerle dolu içsel bir örüntüyü oluþturmaya çalýþan
Düþünsel bir aforizma saplandý usuma sonrasýnda
’Kahramanlar sadece çizgi filmlerde yaþarmýþ’
dedirten

/Ýþte bu yüzden dolu yaðarken yalýnayak ve þemsiyesiz yürümenin sancýsýný
anlayamaz onlar/

Anlayamazlar
Hüzün çýðlýklarýndan bahara dökülen ateþ suyunun
Nasýl yaktýðýný
Sine alaz
Her bir damlasý ciðerine ciðerine
Dumaný üstünde halâ
Sýrça köþk savunmasýz çýplak
Gül tutan eller çatlak

-Dönmesin bu hüzün çemberi artýk-

Buz kesmiþ baharýn yüreði çatladý soðuktan
Ruhun nefaset merdivenleri devingen

Yorgun bir sonbahar dalýndan
Bir tarak tutmaya çalýþan yüreðin elleri bu yüzden ayaz
Hüznün saçlarý tarandý tekrar tekrar
Telleri büsbütün beyaz

-Sahi açýlýr mý gecelerin bitmek bilmeyen uzun siyah saçlarý..!-

Tara tara
Tarak kýrýldý
Saçlar daðýldý
Elde kaldý yine koskoca bir yalnýzlýk

-Zaman eritilir mi zaman içinde..!-

Uzandý göðe deniz kuþu tek yürek
Göðsünde gem vurulmuþ bahar dalý kuru
Çýrptý kanatlarýný

Gözlerinde halâ duran Güneyli bir bakýþ kýpýrtýsýyla
...


Ýzmir
Sevilnur Durmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: