Gülizar

on üç’üne kadar gül(dü) Gülizar
toprak kustu Gülizar sustu
nasýl susmasýn
yasaktý !

oysa daha çocuktu
ve her þey ona bir oyundu

hayat hiç okunmamýþ bir kitap
aþk hiç tanýmadýðý bir yabancý
ve hiç açýlmamýþ bir mektup

sevgi kýr çiçekleriyle örülen
baþlara taç’tý kimi zaman
ve üzerinde düþ kelebeklerinin uçtuðu
sevinçli bir an

kapý önü oyun zamaný
oynamalýydý oysa Gülizar
evcilik beþ taþ saklambaç...
elinden alýnmasaydý oyuncaklar
hem de hiç sorulmadan
renkli elbiseler diktiði bez bebeði
on dördünde canlanmazdý belkide
kucaðýnda o zaman

oyun bozuldu
çaresizliðin yollarý çok uzundu
engelli bir yarýþa soyundu
yola koyuldu Gülizar
kucaðýnda biri bezden diðeri canlý
sýrtlandý çocukluðuyla birlikte
oyuncaklarýný
yürüdü yürüdü
rüzgâra doðru

daha yirmi beþine gelmeden
dizildi beþibiryerdeleri baþ ucuna
oysa inciler takýlmalýydý ak gerdanýna
renk renk açmalýydý gülleri
ve koþmalýydý baharla
güneþe karþý

fakat güneþ penceresine konan
bir suçluydu artýk
umut kapýsý açýlmayan derin bir sancý

dil nice aðýtlar yaktý
su çocuk analarýn gözünden akan yaþtý
sanki taþtý

....ve bir gün

çaðlayanlar daðlarý aþtý
Gülizarlar kardelen açtý

dursun artýk bu deli rüzgâr
uçmasýn erkenden kuþlar
susmasýnlar...

ve artýk
Gülizar’larýn yaþlarýyla deðil
sevinçleriyle döþensin
Cennet’in taþlarý
...


Sevilnur Durmaz

(Annem’e ve bütün çocuk annelere)

Sosyal Medyada Paylaşın: