Güneþten yüzüm
Ölüm bir hakikat terekesi hak.
’O’ denilen ölüm deðil ki,
Þunu bil ki öylesinin ölüsü de tak,tak.
Gerçek ölü,
Talkým veren imama öðüt veren ölü,
Gerisini boþ ver þeytanýn döl’ü
Hani bir zamanlar,
Kutlu yýllar…
Ölüler leþ, Kaf daðýnýn ardýnda mý kaldý adamlar.
Kefenini baþýnda taþýyan kahramanlar.
Tozu topraða katanlar,
Düþmana dörtnala dalanlar,
Sus, pus mu oldu güneþ yüzüm,
Bir namussuzun felsefesine aldananlar.
Yazýklar olsun,
’O’adamlara ki,
Kýlavuzu karga olanlar...
Hakikat dünyadan umut mu kesti? ,
Bin altýn hükmünde, bin yüreðe,
Bir testi þarap hüküm mü biçti?
Bunca budala alamut kalesinde afyon mu içti?
Kendi aðzým, kendi kafatasýndan,
Beynimi içti!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.