Şiir Ana
Her kazdýkça geceyi þafaðý bulmak için
Yüreðim kor ateþte yanýyor için için
Zifiri kör karanlýk güneþimi saklýyor
Bir gardiyan misali gündüzü yasaklýyor
Umudumda gözyaþý, ruhumda onmaz yara
Bahtým kadar uzaðým tüm körpe sabahlara
Düþlerim yalýnayak, yüzümde ay sönüyor
Dünya bir martý gibi baþucumda dönüyor
Hüzünler demleniyor kýsýk mum alevinde
Gülüþüm nemleniyor biçare can evimde
Gökyüzü feryadýmýn ayazýnda üþüyor
Yýldýzlar koþup koþup kirpiðimden düþüyor
Sandallar terk ediyor sevda denizlerini
Kuytularda býrakýp en saklý gizlerini
Mevsimler buruk þimdi, pus tuttu gönül daðým
Yalnýzlýðýn koynunda asýrlardýr tutsaðým
Ýçimdeki çocuðu artýk avutmuyorum
Saçýný okþamýyor, elini tutmuyorum
Aðladýkça aðlasýn, kanadýkça kanasýn
Býrakýp gitmeseydin, sen ki þiir anasýn
Duvarda bir resmin var bu aþktan tek yadigâr
Dudaðýn gül bahçesi, saçlarýn hýrçýn rüzgâr
Bana bakýyor sanki o manalý gözlerin
Bakýþýn kahrým kadar, hüsraným kadar derin
Hasretin çekilmiyor, yokluðun periþanlýk
Mutsuzluðum ebedi, tebessümüm bir anlýk.
Ne gündüzden haber var, ne güneþten merhaba
Gel bitir ayrýlýðý bu aþk olmasýn heba
Ne gündüzden haber var, ne güneþten merhaba
Kýr gurur zincirini, bu aþk olmasýn heba.
Þiirlerimin Annesine armaðanýmdýr.
S.U.
27.05.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.