Özgürlük Dilde Yara

Yaðmur,
Firar ediyordu gök kubbeden,
Sýðýnacak bir aðaç,
Bir deniz,
Bir nehir arýyordu,
Biliyordu,
Kurak bir topraða düþmek de vardý,
Yok olmak da bu kaçýþýn sonunda.
Gökyüzü,
Bütün öfkesiyle haykýrýyordu peþinden,
Bir ejderha aðzýyla ateþ püskürüyordu,
Koþuyordu yaðmur,
Nefes nefese,
Oysa yaþamayý ne çok severdi,
Neden ölmek pahasýna bu kaçýþ,
Anlamýyordum.

Þaþkýnlýðýmý, ellerimle gizlerken yüzümdeki çizgilere,
Bir düþünce deryasýna kapýldým,
Ýnsan da böyle midir?
O da böylemi kaçar yaþamaktan,
Kendinden,
Bir nedeni olmalýydý oysa ki
Doðmak gibi,
Büyümek, ölmek gibi bir neden,
Ekmeðe acýkmak,
Suya susamak,
Uyumak, uyanmak gibi,
Sevmek, sevilmek,
Ayrýlmak, kavuþmak gibi,
Kavga gibi,
Barýþ gibi bir neden,
Kaçmak için de bir neden olmalý.
Özgürlüðe her giden yol kaçmaktan mý geçerdi?
Ya da ne kadar özgür olurdu kaçýnca insan?

Özgürlük dediðin nedir ki usta,
Özgürlük dilde yara,
Özgürlük, kimi zaman,
Bir fiþeðin, namludan kurtulduðu andýr,
Saplandýðý yerde esaret baþlar,
Gerisi külli yalandýr.

S.U.

01 09 2009

Sosyal Medyada Paylaşın: