İroni

Bir kavmin yokoluþunu da sindirdi tarih üzerimizden sallana sallana. Panayýrlarda aþklar, þiirler de satýldý, Ismarlanmadýk ne varsa geceden kalan rüyamýza dahil, dehlizlerden aþtýk da yorulduk bunca yolu hýnca hýnç. Baþaklar altuni bir renge büründü, neden halen gökyüzü kurþuni duruyor? Ölenler de oldu. Gecenin alacasýna yapýþmýþ bir desendi son nefesleri. La ilahe Ýllah deyiþini duydum dudak titremesinde
babamýn! Epriyen bir þairin son mýsralarýný da duyumsadým dudak titremesinde. Nedametin yüzünü taþýyordu, o da farkýndaydý göðün solgun olduðunu. Ve kapaklanarak yüzükoyun yere yani çamurdan olduðumu idrak ede ede topraða sürdüm yüzümü gözlerim çamurlaþtýrýrken topraðý inzivamýn ak yüzünü karalarla bürüdüm aksanýmýn ulvi çiçeklerini sularken bahçevanca, Ýnsanlara yüklendim insanlara yorulmuþ bir dünya üzerinde kehanet oynayan çocuklara imrendim ve tükürük içinde, kan içinde, irin içinde yüzen insanlara tükürdüm baþýmý çevirmeden. Hiç durmadan gece oluyordu ve sabah uyanýþýmda güneþin batýdan batmadýðýna þaþýrarak uðurluyordum diri mezarlar arasýndan. Hergün bir tabut içini dolduruyordu insanlar duraksamadan, heran bir tabut geri dönüyordu bekletmeden konuklarýný ve meczuplar da göçüyordu karanlýðý yýrta yýrta þehadeti sakýz yapmýþ dilleri arasýnda Tanrýnýn tebesümü içinde semahlar döne döne gidiyorlardý. Ama hep aðlýyordu kehanet oynayan çocuklar büyüklerin hallerine ve irin içinde boðulmalarýna.
Buðz ediyordu ruhlarý, yana yana bedenlerinin yaptýklarýný ve lanetleyiþini arz ediyordu cümle melekler tanrýsýna. Bu ironu aðýr geliyordu tütsü kokan mabedlerde oyunlar oynanýyordu tanrýnýn adýný bile vehim görenler hep ayný insanlardý ve mahyalarda egemenliði taþýyan insanlarýn cümleleri de nihayet tanrýyý yok ediyordu ve ben aðlýyordum çocuklar da aðlýyordu meczuplar semah döne döne, neþe içinde göçüyordu ve hayretimin son damarýný da yýrtýyordum: Girift soylu insanlar hep ayný yere gidecekti ne tuhaf yanmaya!
Sosyal Medyada Paylaşın: