Zaman yorgundur Çöküþ anýnda her þey Filizlenen hayallere ayaklarýmla basýp geçiyorum Ellerimle yoluyorum yeþeren çiçekleri bir bir. Gözlerim uðultulu bir karanlýkta kayboluyor Böyle kahredici bir yalnýzlýkta ateþler yakýyorum, sisleri gökyüzünü bulandýran.
Sonra dönüp dönüp kendime, dönüp her þeye bakýyorum Harap olmuþ her bir þey. Ve bu harebede ay gecenin ortasýna gelgitler çizerek alýyor ýþýklarýný benden. Karanlýkta bir yaþam, diðer adý çile Bu çile karanlýða karýþýyor gitgide. Öfkemin tatlý yüzü gülümsüyor sonra Ve kalkýp gidiyorum Rüzgarlar aðaçlarý okþarken Ateþte son dumanlarýný yayýyor ardýmdan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
timeteosa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.