-Aldanýþ deðildir çoðu susmak...-
Bir çiçeðin adýsýn, bilmediðim bir çiçeðin adý
Ne zaman tarif etmeye kalksam seni
Eksik kalýyorsun , aðlýyorsun ben yanýnda olmadan
Yanaðým yaþlarýna hasret kalýyor o zaman
Kuruyorum festivallerinde baharýn, soluyorum
Seni düþünüp o vakit soylu seviþlerim ardýnca
Kiralýk paketinden çekiveriyorum bir dal cigara
Ben seni kitaplarýmdan çok seviyorum, biliyor musun
Ýlk defa böyle, ilk defa aþk ile birine baðlanýp da
Onun hasretiyle sabahlarý hep zor ediyorum
Bu yüzden hiç kimseye benzetemiyorum seni
Hiçbir çiçeðide sana layýk göremiyorum sevgilim
Ne zaman bir çiçek ile yanýna koþsam
Biliyorum ki solacak, oysa ben senin yaþamaný istiyorum
Sen elimle kazdýðým çukurlardan bana kalan lekelerde
Bilinmeyen sanatçýlarýn o gizemli sesini dinler gibi
Hindistan’da yýkayýveriyorsun yüreðimin tüm kirlerini
Sonra çuhaya seriveriyorsun pamuk ellerinle o vakit
Tenini kuzguncuk susamalarýna emanet edince o lahit
Neye benzetsem eksik kalýyor kelepçemi çözen yüzün
Bu yüzden lahitte akitimi biliyorum, terkediyor beni hüzün
Gemilerin ýslýðýnda Ýstanbul’a varýyorum her gün
Oysa ayaklarým sahilde bekleþiyor bayram çocuklarý gibi
Hayaldir yine, bilirsin çok hayal kurarým perestliðimde
En bildiðim þehirde, sokak sokak dolaþýyorum seninle
Mazur göreceðini biliyorum beni, gitmiyorsun yanýmdan
Gözlerinden bir türkü dinliyorum yaslanýrken omzuma
Mavi bir ateþ oluyor çakmaðýn, ellerin deðiyor dudaðýma
Tropikal kokusunda baygýn düþüyorum o an teninin
Ýlahi bir medet olurken bende bembeyaz ellerin
Okþuyorsun o an yüreðimi severken yüreðin
Ben berduþt, ben aþkýnda olmuþken sersem bir kuþ
Eline alýyorsun ilk defa yanýmda, ilk defa gitarýný
Yýllardýr dokunmadýðýn tellerinde bana okutuyorsun þarkýný
Þiirime gün düþüveriyorsun, ýslatýveriyorum pembe yanaklarýný
O vakit tahayyülüm kesiliveriyor bi kapý zili ile ansýzýn
Tüm çiçekleri önüne seriyorum kalkarken yanýndan
Kitaplarýma, kitaplarýma küfrediyorum raflara bakmaksýzýn
Kapýyý açýveriyorum, sen deðilsin gelen, sen deðil
Susuyorum beklerken geleni bundan alýnmaksýzýn
Sana iðilmiþ mýsralarýyla çocukça düþüveriyorum ardýna
Gelenin yüzünü görüp, ona hoþgeldin deyiverdikten sonra
Oturup düþünüyorum, düþünüveriyorum yine defalarca
Ben sana bir çiçeðin adýný dahi bulamamýþken bunca zaman
Gelmende önemli arz etmiyor aslýnda, anlýyorum
Kiralýk düþlerinde son cigaramý yakarken seni düþünüp
Soylu bir öpücük konduveriyorum sana hasretliðimde
Gereði olmadýðýný iyi biliyorum, artýk ne çiçekleri ne de
Uðruna yýllarýmý verdiðim kitaplarý çok seviyorum
Ben þimdi yalnýz; çiçeksiz,hayalsiz ve de kitapsýz seni seviyorum.