BEN BAŞTAN KAYBETTİM
Yýllardýr uysal ve sakin bir yaþantýnýn baþ rolu oldum
Hayatýn pençesinde her zaman hoyratça yargýlandým,
Savunmasýz býrakýldým,anlamsýz hükümler giydirildim
Hep zamaný yargýlayýp kadere suçu yüklemek istedim
Ama suçlu bendim,ben baþtan kaybettim
Her zaman sessiz köþesinde suskun olan ben
Yargýlayan sizler söktünüz diþlerimi
Kaç hoyrat gecede oflarla yoðurup eyvahlarla
Ciðerlerime çektiðim nefesim yaktý içimi
Öfkem yine kendime ýslak gözlerimden damla damla kan aktý
Ay yarýldý azap gecelerde,yýldýzlar bir bir üstüme çullandý
Kollarým düþtü geceyeçaresizlik kucak açtý
Karanlýðýn sonsuzluðuna býraktým heveslerimi
Suçu kadare yüklemek faydasýz,ben baþtan kaybettim
Sabahlarým hep toz duman piþmanlýklar býraktý avuçlarýmda
Geceleri ýslak yastýðýma emanet edip yorgana yemin verdirdim
Saldým bedenimiýssýz ve dipsiz sokaklara
Ne çok yanlýþý dizmiþim ardarda vagonlara nisbet yaparcasýna
Baktým da ardýma doðrularýmý çoktan yitirmiþim boðuþurken zamanla
Piþmanlýkla acýlarýma sýðýndým,
Baþka da gidecek yerim yok zaten
Yanlýþ baþladým hayata,ben baþtan kaybettim
Her sabah açan günde beyaz sayfalar açtým ömrüme
Geçmiþ okadar derin izler býrakmýþki yüreðimde
Açtýðým her sayfada kalýntýlar dipten beliriyor
Yine ayný acýlarý yineleyerek günü deviriyorum
Her ertesi sabah belki gün bu gündür deyip yeni sayfalar açýyorum
Gündüzlerin dehlizi ömrümün kalýntýlarýyla doldu
Tahammül miyadýný doldurmuþ,ben baþtan kaybettim.
Bazen kar,bazen yaðmur mevsimler mevsimleri kovalayýp duruyor
Düzelir diye doðup doðup batan güneþe gönlüm umut baðlýyor
Dünya bu, ayný döngü sürüyor,olan yine bana oluyor
Gözlerim gelmeyecek bir vuslatýn yollarýný gözlüyor
Baþým ellerimin arasýnda ayný noktaya bakmaktan usanmýyor
Hüsran benim yoldaþým vazgeçmez benden
Ben baþtan kaybettim.
Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.