GİDEMEZSİN
Hayatýmda mutluluðu seninle tatmýþken
Anlamsýz gidiþinle yetim býrakýyorsun
Senin üzerine kurmuþtum yarýnlara beslediklerimi
Þimdi usulca çekilip yokluða mahkum edip dünyamý
Ardýndan çaresiz bakýþlarla öksüz býrakýp GÝDEMEZSÝN
Harabeye dönmüþ dünyam seninle aydýnlanmýþken
Bütün renkler sen varsýn diye anlam kazanmýþken
Yüreðimi senin varlýðýn gelincik tarlasý gibi süslemiþken
Bütün çiçekleri soldurup yüreðimi eze eze GÝDEMEZSÝN
Hayatýmda baþýma gelen en güzel þeydir varlýðýn
Kahrýn da güzel cefan da,yüreðimi bile geniþletir darlýðýn
Soluðumu kesersin alýrsan nefesini benden
Bu kadar düþkünken sana anlamsýz býrakýp GÝDEMEZSÝN
Susuzluðumu gideren okyanus gözlerini alýrsan benden
Gözlerim çaresiz yaþlara müptela olur,kurur pýnarlarým
Gömülmek isterken sýcak bakýþlarýna,derin hüzünlere salýp
Yok sayýp yüreðimi binbir sýkýntýya terkedip GÝDEMEZSÝN
Demek,tatlý gülüþüne hasret býrakýp gideceksin,
Gittiðin yerden olmayacak dönüþün,
Yaralý býrakýp gidiyorsun bunca yýlýn hatýrý da mý yok,
Hiç mi sevmedin,yani yok mu söyleyecek son sözün,
Aklýmda sorular býrakýp GÝDEMEZSÝN.
Türküler feryada dönüþtü dilimde,
Seni saran kollar þimdi boþluðu kovalar,
Sessizlik çýð gibi öfke kusar gecelerimde,
Senden baþka þey yokken yüreðimde beni böyle býrakýp GÝDEMEZSÝN.
Ha gökte güneþ,ha gecemi aydýnlatan yýldýz sensiz hep anlamsýz
Güneþsiz ,yýldýzsýz bir dünya býrakýyorsun
Bilmezmisin ki seniz her gün karanlýktan farksýz
Son öpücüðün dudaklarýmda kor,ayazda sarýldýðým sýcaklýðým
Gidiþin kýyametim,yüreðimi volkanlara býrakýp GÝDEMEZSÝN
Yokluðun yitirecek zamaný küle dönecek vakit
Soldurarak çiçekleri ömrüme karayazý ekecek
Alabora duygularým,hüzün rüzgarlarý dibe batýracak umutlarýmý
Kýyýya vurduðumda sýðýnaðýmdýn,dalýmý kýra kýra GÝDEMEZSÝN
Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.