SON NOKTA
Aðustos sýcaðýnda eksi derecelerdeyim
Donuyorum…
Gittikçe buz tutuyor bedenim
Hani yavaþça canýn bittiði ölüm soðukluðunda…
Donmuþ ellerim ayaklarým
Donmuþ mantýðým, kaybolan düþüncelerdeyim.
Bir yürek sýcak, bir tek o atar
Her þeye inat yaþamak umudunda…
Hani diyorum sussa evren,bitse yaþam
Biten umutlardan sonra anlamsýz kalan…
Hani diyorum son noktayý koysam satýra,
Noktayla birlikte bitecek yaþam…
Hani diyorum geride býraksam her þeyi
Umut doðar mý yarýnlara ?
Yazmasam hiç bir þeyi, düþüncede biter mi olumsuzlar
Yazdýkça kaðýda dökülenler…
Hani diyorum bir daha hiç sevmesem,
Olaný derin mezarlara gömsem yüreðimde
Biter mi acým, hasretim, özlemim
Biter mi noktalasam her þeyi…
Hani diyorum, hep kýþtayým gelmiyor bahar
Çiçeklerim kelebeklerim yok, kar altýnda dallarým.
Kuruyan köküm, kemirilen gövdem var bana kalan
Her daim yok olmaktayým…
Kaným çekiliyor ayaktan baþlayan soðuklukla
An be an yakýn ölümün nefesi
Adýndýr son sözüm son nefesimde
Sevda hasretliðinde ölmekteyim…
Münevver Erdoðmuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.