Kaç veda’dan döndük geriye
Kaç hayatýn deðeri vardý yanýmýzda
Acý çekilse de özgürlüðümüzde
Tutunmayý öðrendik, kendi depremimizde,
Özlemekmiþ
Labirentler çoðaldýkça daha da içerlere girmekmiþ aslolan
Aþikâr bir yaný veda ediyor
Nedenlerini sormadan
Durup durup düþe yazýlýyorsun aklýmda
Bana ait deðil diyorum kendi gözyaþým
Seni gamzelerimde öldürürken
Boðazým da bin bir derdi boðuyor içlerinde
Kabul etmiyor gönül böylesi aþký
Kýrgýnlýðým ancak sende bütünleþiyor
Sensizliði hayal etmeyen ruhum
Düþsel bir atýn sýrtýnda
Perde perde gökyüzünde uçuyor
Sen misin veda/m
Sen misin?
Ebediyen solugum
Tüm filizler kýrýlýyor daha gün doðmadan
Virane bir gönlü yükleniyor yüreðim
Tüm bedenimi sarsan bir sancýda
Ýliklerime kadar ýslanýyorum
“Keþke” yaðmurun fýrtýnasýnda
Bu biz miyiz sevgili?
Yaralanmýþ bir kumru sessizliðinde duruþum
Sana çizilmiþ birkaç resim kandýran
Gönlümde piþmanlýðýn gýcýrtýsý
Gözlerimse, asi nehrinden ýslanan
Velakin …!
Velâkin..!
Bu biz miyiz sevgili?
Mýsra mýsra çoðalttýðýn,ahenk ahenk seviþtiðin
Gidiyor zeytin gözlü sultan
Yorgun kendi evreninde
Ecel ateþi basmýþ bedeni ile
Sükûnet alnýmýzda gizlenen hüzün
Jale KESKÝN
ÞÝÝRÝMÝ ÖZEL SEÇKÝ YAPAN EDEBÝYAT YÖNETÝMÝ SEÇÝÇÝ KURULUNA TEÞEKKÜR EDÝYORUM. AYRICA YORUMLARINI ESÝRGEMEYEN TÜM ARKADAÞLARIMA SEVGÝLERÝMLE