SEBEBİM OLMA, SONUCUM OL!
Seni neden mi seviyorum?
Çünkü gözlerin yeþil,
Derya gibi,
Hudutsuz,ufka gebe..
Çünkü kýrlaþmaya baþlamýþ saçlarýn var,
Yýllarý, yaþanmýþlýklarý anlatan,
Mis gibi kokan tenin hele,
binbir çiçekten daha güzel...
Sesini duyan bülbüller susar,
Þahaneden þahane...
Boyun posun endamýn,
Selvide bile yok, inandým...
Ellerin yumuþacýk dokunurken elime,
Pamuðun ne haddine dinlendirme.
Ya ruhun; ikizim gibi,
Ben eþittir sen yani...
Hadiiii, bunlara inanmýþ olamazsýn;
Gözlerin kömür karasý olsa daha mý az severdim ki?
Yada saçlarýn sarý...
Nedenini bilse idim sevdamýn,
Adý aþk olur muydu sence?
Sende var olan herþeyi seviyor olmam;
Aþkýmýn sebebi deðil,sonucudur!
Ey sebebi aþkým, cananým, ýþýðým,
Sebebim olma, sonucum ol!
Hicran HANZADE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.