Her sürgün dönüþü meydanlarda arta kalan veda karþýlýyor ayak izimi
Güneþimdir, sokaklarý izin verildiði kadar ýsýtýr hani
Hani yeniden eskir ya yüreðinde tazelenen umut
Bugün günlerden pazar anne, pazartesiyi unut
Yirmi yýl öteden gelen bir mektuptur câným hayat, çýkarýlýnca mendil arasýndan
Kurumamýþ iki cümleye üç nokta vuruludur
Biri yeryüzü, biri evren son noktayý sen bilme anne
Bugün günlerden pazar, pazartesiyi sorma birde
Yalnýz yürümeye alýþmakla, kalabalýða karþý düþünmek aynýdýr aslen
Çamaþýr ipine astýðýn biberiye, balkon saksýlarýndaki fesleðen
Kapý zili çalar þimdi bir güvercin sesi dolar içeriye
Ben gelirim ellerimde taze ekmek kokusu, içimde baþka bir umut
Bugün günlerden pazartesi anne, yarýna sevincimi sýký tut.
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.