Hayat; Bilinmeyenlerin çokluðunda, Çengeli mazi ve müstakbele takýlý, Ve sonsuz buhranlarla yargýlý, Üç sorulu bir bulmacaymýþ. Ve çözen, çözdüðü kadar varmýþ.
.........................Soldan saða bir. “Suç ve ceza”
Hayat; Ne Dostoyevski romanýna sýðacak kadar küçük, Ne kardeþ kaný içen Adem’in oðlu kadar asiydi Hayat; Demir parmaklýklardan sýzan güneþ kadar asildi. Þimdi býrakýn desem tüm güneþleri, Mavilerim üþümese, mabedinde gönlümün Küsmese avluya mahpus sarý laleler. Sövmese demir kapý ardýndan gelip geçenler. Ýþte bu benim dese aynadaki yüz, Aldýrmadan aðaran saçlarýna,sararan tenine Sussam aynadaki ben konuþur mu benimle? Okþar mý saçlarýmý morarmýþ elleri. Ya da ben silebilir miyim ýslanan gözlerini?
........................Soldan saða iki;
Suçlularýn suçsuzlanarak paklandýðý yer?
Belki cennet kadar eski, cehennem kadar gerçek Belki su kadar ýslak belki düþ kadar yalanmýþ hayat . Oysa: Islak terliklerin aynasýdýr soðuk, Ve demirden mýzraktýr parmaklýklar. Hýrçýn bir yarasadýr gecenin koynunda “düþünce” Ya da týrnaklanmýþ bir duvardýr zemheride “düþünce” Us boðuk, ýsýrýr gölgemi asi karanlýklar Hangi gecenin sonrasý sabah, Hangi sabahýn düþünde aydýnlýklar. Suçlarým bir sancý düþürürken dilime Açan bir gül kokusu girer mi yüreðime? Issýz bir konukluktur þu kahpe koridor, Ömrümden ömrüme saklý kaldý anafor Voltasýna bir türkü düþer Antep’li Hasan’ýn Aðýr aðýr hasret kokar adýmlarý, Elinde ne Dostoyevski romaný, Ne Kabil’den kalma günah Ýlk figürde boynu bükük kaldý o semah. Ne çare; Ayný yerinde ,ayný çentik bahçedeki asmanýn. Neylersin ki Ve her gece koynunda yeri sýcak kaldý, karabasanýn. Artýk geriden bir annem Ve ninnisidir haykýran Ve bir gözü yaþlý çocuktur hep içimde baðýran.
......................Soldan saða üç
-Özgürlüðün þafak vakti?-
-Hayat ve sen-
Ve dar zamanlar, dar düþünceler. Dilim suskunken nöbetlerin seherinde, Sana üç cümle kurdum anne, Üç cümle, üçüde hep ayný hecede. Þimdi; Geriye dönsen bir býçaðýn ucunda kalýr kan, Gömleðimde o pýhtý eyvahtan kalan. Söylenesi kaç söz kaldý süpürülmüþ o voltada Tertemiz bir sabýrdan gayrý, Kehribar bir tespihin boynunda. Oysa dedin ya Ýnsanýn bekçisi; Kendinin gölgesidir Ve hayat; Git ve gel iki adým, Bir biri üstüne hükümran oldu kararým. Bu gece hüzne dokunmasýn beynimde gezen cüceler. En uzun halini kuþansýn varsýn tümceler.
-Hayat ve sen- Anne kim demiþ; Mapushanelere doðmaz diye güneþ Yalamaz diye demir parmaklýklarý sevda. Aðlamaz diye kýrmýzý tuðlalar. Çatlamýþ beton, akýtan oluklar. Sen mi dedin gardiyan.... Sen mi dedin! Býrak beni gardiyan... Býrak beni gardiyan! Suçuma pusu kurmadý gözlerimden doðan.
Hayat; Bilinmeyenlerin çokluðunda, Çengeli mazi ve müstakbele takýlý, Ve sonsuz buhranlarla yargýlý, Üç sorulu bir bulmacaymýþ. Ve çözen, çözdüðü kadar varmýþ. Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.