TRAJİK KAZASI
Sendin...
Sendin, gecelerimi aydýnlatan,
Zifiri karanlýklarda bana gündüzü yaþatan.
Sendin...
Sendin, mum ýþýðýnda yakamozu anýmsatan,
Gökyüzüne baktýðýmda bulutlara anlam kazandýran.
Sendin...
Sendin, kayarak sevdasýna kavuþan ilk yýldýzý görebilmek için
Saatlerce gökyüzüne baktýran,
Tenhadaki bir bulutun neye benzediðini dakikalarca anlatan.
Seninleydi...
Ben, seninle yaþardým dört mevsimi;
Seninle bakakalýrdým havada süzülen bir kartanesine,
Seninle sýðýnýrdým yaðmurda þemsiyemin gölgesine,
Seninle ortak olurdum yaz günü bir karpuz dilimine.
Seninleydik...
Bizdik, bir kelebeðin peþinde koþuþturan baharda,
Bizdik, dökülen yapraklarý tutmaya çalýþan güz aylarýnda.
Yapamazdým...
Ben, seninle dört mevsim yalnýz bir þeyi paylaþamazdým;
Zor gelirdi, seninle karda oynayamazdým,
Aslýnda ben seni, soðukta tutamazdým.
Ve ýsrar edince sen, bu kez dayanamazdým,
Sen kartopu atarken, ben karþý koyamazdým,
Kim bilir, belki de atmaya kýyamazdým.
Ya bugün...
Bugün de neyin nesi!
Olmamalý bu oyunun son perdesi.
Bugün, iki farklý dünyanýn insanlarýyýz,
Oysa daha dün demiþtin: Bir elmanýn iki yarýsýyýz.
Ve þimdi...
Þimdi de beklenen sensin,
Çaresizsek çare sensin,
Yine yeni yeniden dört mevsim müjdelersin.
Zaten sen, bu olamazsýn ki ey sevgili!
O dün ki bizimdi,
O dün ki ikimizindi.
O dünü unutamaz, o dünü býrakamazsýn,
O düne deðil bir çizik atmak, tek nokta koyamazsýn.
Deðil misin en sevgili!
Haydi!
Haydi þimdi, varsayalým bugünü bir imla hatasý,
Yapmazdýk, yaptýk bu yolda bir trajik kazasý.
Gel!
Gel ki sönsün bu yürek yangýný,
Artýk kýþ aylarý ve ben üþüyemiyor, üþümek istiyorum.
Gel!
Topla pýlýný pýrtýný, at bugüne ait olaný.
Gel, gelmeni düþlüyorum;
Kendine gel, seni orada bekliyorum.
-Halis ÝPEK- (Twitter adresim: twitter.com/#!/elliucbinyuz )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.