DEMİR PARMAKLIK

Bekledim,
Yýllarca bekledim ben bu kör kuyuda.
Uyandýðýmda karþýmda belirecek bir çift göze
Hazýrlandým gelmeyeceðini bile bile.
Ve her seferinde sayýkladým adýný,
Duymayacaðýný bile bile.
Demir parmaklýðýn karanlýðýna inat
Her sabah yanýbaþýmdaki küçük pencereden
Güneþ gibi doðacaðýna inandým,
Baþka dünyalarýn yörüngesine girdiðini bile bile.
Nadiren de olsa uyuyabildiðim zamanlarda
Hiç de alýþýk olmadýðým bir edayla
Tatlý bir tebessümle açardým gözlerimi.
Ýlk senin sesini duyacaðýmý,
Paha biçilmez o günaydýn öpücüðünü alacaðýmý beklerdim,
Birazdan gardiyanýn sayým için haykýracaðýný bile bile.
Açýk görüþ günleri geldiðinde
Yataðýndan ilk kalkan ben olurdum.
Önce týraþýmý olur,
Sonra en güzel kýyafetlerimi giyerdim
Ütüsüz olduklarýný, modasý geçmiþ olduklarýný bile bile.
Gardiyanýn koridorda yankýlanacak ayak sesini bekleyemezdim
Yüzünü görmekten nefret etsemde,
Birazdan senin yine gelmediðini öðreneceðimi bile bile,
Ve bugünü de onunla geçireceðimi bile bile.
...Nihayet, bir açýk görüþ gününü daha
Açýkta olmak, demir parmaklýklar ardýnda olmamak farkýyla
Geleceðini, özlediðini ve hala sevdiðini
Hayal ederek,
Kaðýda dökerek geçiriyorum;
Çoktan unutmuþ olduðunu bile bile,
Tüm bunlara deðer olmadýðýný bile bile...
-Halis ÝPEK-

(Yorum ve puanlamanýzý bekliyorum. Teþekkürler...)
Sosyal Medyada Paylaşın: