*Koþtum
Söz vermiþtim kendime, hiç yarýþmayacaktým
Ýþte bostan dediler, tuzluðu kapýp koþtum...
Bu ukala âlemle hiç barýþmayacaktým
’Bak söz ustan’ dediler, önlüðü takýp koþtum...
Yarýþ kulvarý þiir, konuysa, ordan burdan!
Jüriyi mi sordunuz, seçilmiyor kamburdan!
Fiþi mi çektiler ne, karardý her yer birden?
Aydýnlatýrým diye çakmaðý çakýp koþtum...
Ben de yazdým bir þiir, bin bir emek çekerek,
Sözlüðü alt üst ettim, gözlerimi dikerek...
Uðundum kâðýtlara, kollarýmý bükerek
Bir ders veririm diye çýrayý yakýp koþtum...
Meðer hepsi ustaymýþ, derse ihtiyacý yok!
Dillerinden bal damlar, sanýrsýn hiç acý yok.
Hepsi muhtaç himmete, ne yazýk ilâcý yok!
Derde derman diyerek kitaba bakýp koþtum...
Dört bin dokuz yüz seksen, kaliteli þairden
Meðerse bu jüri ne çok anlarmýþ þiirden!
Ödül veremediler bir, ki, üç ve sairden...
Canýmýn sýkýsýndan, kurþunu sýkýp koþtum!
Üzüm yemek deðil ki, gaye baðcýyý dövmek!
Beldenin reisini, göðe çýkarýp övmek!
No’lur Hakk için deyin, günah mý þimdi sövmek?
Ben de bütün sözlerin pimini çekip koþtum!
Antalya-2010/05
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.