Ýzdihama gerek yok, üþüþmeyin baþýma!
Deðil mi ki insaným, elbet olacak isyan
Korktuðum yýkýklýðý, aramayýn boþuna!
Hep ayakta ve dimdik, duracaðým an be an
Varsýn sineme çöksün yürekteki öksüzlük
“Ah belim!” desem bile dert deðil ki köksüzlük
Uzlet yârenim olur, baþ tacýmsa göksüzlük
Buna raðmen yýkýlmam, gerisi falan filan…
Hint kumaþý deðilim ama kanmam her söze
Ne tam Afrodit oldum ne de tam bir azize
Gönlü yerde bulmadým, kaptýrmam da densize
Uzak dursun gönlümden, aþk denen saðýryýlan
Ýçimde orman yakan yine benim, uçkunum
Kabuða dert yanmayan yaralara tutkunum
Kimi zaman boþboðaz kimi zaman suskunum
Ama olmaz zararým, rehberken edep erkân
Yalnýzlýða sürgünüm, sürgünlükse müebbet
Yoksa candan sevenim, bana her yürek gurbet
Hele duygu da yoksa neye yarar muhabbet
Sustum, siz de susunuz, ruhum olmasýn talan
Ne vakit efkâr çökse bir bir yýkýlýr duvar
Durmaz da yürekte dert, dökülür azar azar
Þimdi beni ne paklar ve hangi garip mezar
Gömülürken içime, geceyeyken cevelan
Ýþte budur ahvâlim, sýrrý yerlere serdim
Kaleme dert yazdýrdý, susmadý ki þu derdim!
Bilirim ki aðyara hepten kozlarý verdim
Ýsterlerse vursunlar! Lakin ölmez bu ceylan…
Saadet Ün-19.05.2011