Zilan

Bu kara yazgýdýr Zilan;
Topraksýz olmak, yetim kalmak yetmezmiþ kimin
Sensiz de olmak kara yazgýdýr kurban...
Bilisen
Kaç gece kaç gündüz adýný sayýklamýþam
Ýçimden atamamýþam
Köçelerde yolunu gözlemiþem
El etmiþem, iþmar etmiþem
Sen gülmüþ geçmiþsen Zilan...
Ne zaman büyümüþsen farketmemiþem
Ne zaman ellerin büyümüþ
Ne zaman gözlerin büyümüþ
Ne zaman bürünmüþsen kara çarþafa
Bir gözlerin görmüþem ceylan kimin vurulmuþam.
Sen gülmüþ geçmiþsen Zilan...
Daracýk köçelere sýðmamýþ sevdam
Seni Halilrahman’da sormuþam Anzýlha’da
Urfa kalasýnda Nemrut köþküne adýný kazýmýþam
Sen gülmüþ geçmiþsen Zilan...
Þimdi gelin olisen telli duvaklý
Yine gülü misen biye?
Kara Þar’dan gelen deli oðlan deyi misen?
Sevdaný içime gömdüm bilesen
Bu kentin hampara taþlarýna sýr sakladým.
Üç kuruþluk baþlýk parasýna deðer miydi Zilan...
Bilirem dahlin yoktur bu iþde.
Töreler böyle demiþ, yazgýlar böyle çizmiþ.
Kim karþý gelmiþ ki sen de gelesen.
Atalar boynumuz kýldan incedir demiþ...

Her þafak seninle sökerdi Zilan.
Sýcak yaz geceleri seninle eserdi.
Ben siye þiirler okurdum.
Sen biye Urfa türkülerini...
Yediveren gülleri kimin açýlýrdýn baharla
Karakoyun deresinden çiçekler getirirdin.
Önceleri inanmamýþtým sevdiðine.
Fakat anladým zamanla.
Seni yitirmek kor kimin yaktý yüreðimi;
Acýmý anla...
Kar ender yaðardý Urfa’ya
Sevdamýz yaðan kar kimin aktý.
Hatýrlý misen bir de tutkumuz
Yaðmurda "çömçe gelin" oynamaktý...
Þimdi sen mi gelin olisen Zilan?
Sevgin bir yanda Töreler diðer yanda
Duydum ki "KUMA" olmiþsen
Akar suda saman çöpü gibi çaresiz
Ve de köle kimin itaatkar, sessiz gidisen
Oldu mu ya?...
Kaçýncý asrýný yaþamakta Harran’da toprak?
Bu kenti terkediyem Zilan.
Anzýlha’da kutsal balýklar þahidim olsun ki,
Bu kenti terkediyem...
Yasak mayýn tarlalarýný,
Kaçakda kol verenleri,
Can verenleri terkediyem...
Efsunlu akrepleri, çýyanlarý
Urfa kalasýnda kenetlenen efsane þahmaraný
Kümbetlerde barýnan sahipsiz insanlarý, terkediyem.
Körpecik bedenine uzanan hoyrat elleri itmediðin için
Yýllardýr söylenen ninniyi yazgý bellediðin için
Bu kenti terkediyem...
Bu sana son satýrlarým Zilan...
Biliyem unutacaksan beni.
"Unutmam" deme biye
Davullar vuranda unutmalýsan.
Yoksa nasýl yaþayabilir bu acýyla insan...

Hani aðaçlarý çiçek açardý ya
Hani Urfa divaný çalýnýrdý sýra gecelerinde.
Ýþte ben
Her çiçek açanda nar aðaçlarý
Ve söylenende Urfatürküleri
Seni ve gülüþünü hatýrlayacaðam...
Bundan böyle cigaramda dumansýn
Kaçak tütünden sarýlmýþ...
Her içime çekiþde aðun yakacak beni.
Kendini düþünmedin, beni düþünmedin
Sevdaný düþünmedin, çocuklarýný düþün.
Seni tutsak, beni esrik eden töreler;
Çocuklarýný da yakacak bir gün...
Bu kara yazgý deðildir ZÝLAN...
Topraksýz olmak, yetim kalmak yetmezmiþ kimin
Sensiz olmak da kara yazgý deðildir kurban...
Bu çaðlar boyu insanlarý kul eden
Baðnazlýktýr ki, yýkýlacak.
Bilisen ZÝLAN.
Sen görmesen de
Ben görmesem de
Ceylan gözlü çocuklarýn görecek ZÝLAN...

Celal Ülgen

Sosyal Medyada Paylaşın: