Ýnsanlarýn kaderi bu ebedi ayrýlýk Bak sonunda bizi de buldu be babacýðým Senden ayrý kalalý bütün dünyam karanlýk Ýþte yine gözlerim doldu be babacýðm
Yokluðunun acýsý yüreðimi kararttý Günden güne özlemin saçlarýmý aðarttý Kederlerim büyüdü gül benzimi sararttý Kuru yaprak misali soldu be babacýðým
Hep mutluluk bulurdum senin tatlý sözünde Sanki nurlar parlardý melek gibi yüzünde Koca adamdým ama hep çocuktum gözünde Þimdi oðlun bir yetim kaldý be babacýðým
Allah ödül vermiþtir her kulun zahmetine Fakat erken kavuþtun Ya Hakk’ýn rahmetine O tertemiz ruhunu yaratan ahretine Belki aziz diyerek aldý be babacýðým.
Muammer Baydere
Sosyal Medyada Paylaşın:
bayşiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.