Anna Frank’a
Ren’in kirli sularýna býraktým kaygýlarýmý
alýp götürdü dalga dalga tarihin karanlýk dehlizlerine
tut elimden Anna Frank düþersen yalnýz kalýrým
taþýyamaz yüreðimin acýsýný bu köhne kaldýrýmlar
gözlerimde diken diken korku gölgesi
solgun bir gül titremesi yüreðimde
feryadým Amsterdam sokaklarýnda sarý bir yaprak
savrulur binlerce kilise çanýnda hüzünsü
hangi kýþlarda kaldý mutluluðum baharýmý anýmsamýyorum
hep acýsýný çektik ihanetlerin aldattý bütün mevsimler
kesik kulaðýyým Van Gogh’un yaralý yarým tablosu
intiharýmý ne yer bilir, ne gök, ne de insanlar
aþklarki en güzel ölüm ve ayrýlýklarla anlatýlabilir
yarým kalmýþ tablolar bitirilmemiþ hatýralarla
düþersem elini ver, üþürsem yüreðini
ki, ömrünce ölü bir kadýnýn dudaklarýný öperek yaþadým
korkunç acýsýný çektim insanýn insana ettiðinin
eðme baþýný
kanar içimdeki yara
gözlerin ayýþþýðýmdýr güzelim Anna Frank
yýldýzlarý kirlenmiþ bir gecenin sayfalarýnda umutla ýþýyan
lýðlarýn örttüðü küs bir bahçedir yüreðin
binlerce çiçeðin içinde boðulduðu
eðme baþýný
son umudu öpmeden gülücüðün
ölüm getirmeden gençömrüne ihanetler
eðme baþýný
sen ayýþýðýyla yýkanmýþ gökyüzünde
gecegözlü güvercinimsin güzelim Anna Frank
içinin kýzýllýðýnca gül ve yangýn
gelecek baharlara erteleyip tüm sevinçlerini
bir demet kýzýl kor karanfille örttün yüreðinin üstünü
tüm hatýralarýný ateþe veriyorum, tüm acýlarýný
baðýþla bu masum kýrðýnlýðýmý dünyaya, baðýþla
Nuri Can 1977 Amsterdam
www.nurican.com