Islanmaktan yoruldum yaðmur
Islanýp da üþümekten...
Bari bugün yaðma, dur!
Býrak da ýsýnsýn içim dýþým...
Kýzmaz, kýrýlmazdým üþümeseydim eðer iliklerimce
Sitemleþmez, aðlamazdým da seninle baþ baþa verip
Çekilmeseydi her yeni günde daraðacýna duygularým
En çok, neden sýrtýmdan üþüdüðümü de sormazdým
Affet yaðmur...
Ellerimi nereye koyacaðýmý bilemiyorum
Onlar da üþüyor en az sýrtým kadar
Cebime soksam nafile, daha çok üþüyorlar sanki
Deðil mi ki, kaný çekilmiþ ve buza kesmiþ
Parmak uçlarýndan da çýkar elbette can
Caným ki burnumda, soluyor üþüye üþüye
Anla hâlimden yaðmur…
Sýrtýmdan vazgeçtim, nasýlsa tecrübeli
Hem yük taþýmaya hem de üþümeye
Peki ya ellerim?
Ellerim ki, en çok göðe asýlandýr
Sen de gökten inen deðil misin ki, anlamazsýn hâlden
Hani, görseydim senden baþka hesap soracak birini
Yaný baþýmda, saðýmda solumda ya da beride geride
Ýnan ki sýzlanmazdým sana, üþüyorum diye diye
Dindir feryadýmý yaðmur…
Islanmaktan yoruldum, az biraz dur!
Korkuyorum da üþüdükçe ve titredikçe
Parmaklarýmýn tutmayacaðýndan ki, bir tek o kaldý elimde
Dert dinleyenim, dile gelenim, kalemim
Onu da tutamazsa parmaklarým, hepten ölürüm
Bari bugün yaðma, dur!
Öldürme beni yaðmur…
Saadet Ün-14.05.2011