........................................................................................ Akranýn Ben Güzel
Akranýn ben güzel þah-ý hubaným Yanaðýnda hallar düzülmededir Kadir bilmez yara kadrim bildirdim Yandý kara baðrým ezilmededir
Canan o hubluðun nettin neyledin Destinden hatemi aldýn yolladýn Ben ki seni sevdim niye söyledin Katle ferman yazý yazýlmadadýr
Kul Rahman özünü nara basmýþtýr Cilvekar eylemez ülfet kesmiþtir Ben canandan canan benden küsmüþtür Geçti bu genç ömrüm üzülmededir …………………………….. Hodlu Rahmani-1- …………………………………………………………….. 1865-1915. Artvin’in Yukarý Hod (þimdiki adý Yukarý Maden) köyünde doðdu. Asýl adý Osman’dýr.
Yusufelili Mahiri’nin yaþam öyküsünde olduðu gibi, birçok aþýðýn tersine çocukluk yýllarýnda þiir ve türküye oldukça yabancý biriydi. Özellikle bir eðlence sýrasýnda hiçbir türkü söyleyemediðinden dolayý defalarca arkadaþlarý arasýnda mahcup duruma düþtüðü anlatýlmaktadýr.
Yine böyle bir gece evine gidip yattýktan sonra gördüðü rüyayla aþýk oldu. Ertesi gün dolan içini ise amcasýnýn oðlu Molla Mehmet’e boþalttý. Aslýnda sessiz ve neredeyse konuþmaktan çekinen bu insanýn böylesine türkü söylemesi kýsa sürede çevrede duyuldu.
Þiirlerinde genellikle sevda aðýrlýklý konularý iþleyen Rahmani, 1. Dünya Savaþý (1914-1918) dönemindeki seferberlikte köyünü terkederek Kayseri’ye göçtü ve orada öldü.