Denizin kalbine vurgun düþtü
Çýðlýk çýðlýða karaya vurdu dalgalar.
Mehtaplý bir gecede,
Yürek burkan naðmeleri duyuldu.
Ýniltisi, ince sazlarýn ritmine muvafýk.
Birkaç teknenin cýlýz ýþýðýna râmdý balýk.
Ýçlerine ay dolan bakýþlarda hülyanýn peþindeydi.
Nerden bilirdi, suyun içinde sýrýlsýklam,
Avcýnýn gözlerinde cinayete niyet etmiþliði.
Ve bahar kokulu saçlarýndan örme bir aðla
Kaçýncý nasibini beklediðini.
Sarhoþtu deniz ve içindeki her þey.
Bir anda tutuldu gönlünden balýk.
Avcýnýn yüzünde ince zafer tebessümü.
Yakamozlar çýðlýk çýðlýða karaya vuruyordu.
Þimdi çýplak ayaklarý kumlarý öpüyordu kadýnýn…
Deniz koþuyordu bu ayaklara.
“Bir iz, bir iz de benim baðrýma…”
Uzakta fenere daldý leyli gözlerle
Deniz de, balýk da, ay da, hepsi oraya baktý.
Ýç geçirdi kadýn; âh etti, ay harelendi.
Sek yudumlanýyordu gece, barakalarda,
Radyoda çok eski bir þarký demleniyordu.
Kadýn, nihaventin sularýnda
Gönlünü yýkýyordu.
Aþk, tuzlu bir rüzgârla
Dudaklarýna dokundu inceden.
Gözlerini yumdu,
Lisanýný bilmediði dalgalardan
Þiirler dinledi.
Ve bilmedi hiçbirinin,
Kendi üstüne söylenmiþliðini.
OLCAY GÖKÇE (AMASYA/MAYIS 2011)