Sana!
Gülüm diyorum elimde olmadan.
Ölüm diyorum dilime dolanmadan.
Ben senden,
Nagehandan baharlarý,
Sen kokan rüzgârlarý bekliyordum.
Bak iþte.
Bu günde akþam olmadan.
Olmuyor iþte gülüm!
Olmuyor.
Iþýk bile kýrýk dökük geliyor,
Bahar vurgunu dallarýn arasýndan,
Bülbüllerin bir naðmesi eksik,
Dem vermiyor, alaturka akþamlardan.
Baykuþlar ötüyor bak tepemde,
Nasýlda baðýrýyor oy bana.
Hercailerim dalýnda soldu.
Umutlarým bir dilencinin avucunda kaldý,
Hayallerimi çöp kutusuna attým,
Vurgun yedi ruhum insan denizlerinde.
Öylemiydi oysa eskiden,
Baharda güneþ altýn gibi parlardý,
Kýr çiçeklerinin kokusu memleketi kaplardý,
Bülbüller naðmeye dem vurdukça,
Güllerin tomurcuklarý atom gibi patlardý.
Gitmeliyim gülüm!
Gitmeliyim.
Eskilerin içinden en yenisini,
Kirlilerin içinden en temizini,
Giydim bu gün.
Say ki bayram sabahý,
Tüm çocuklar þeker toplar birazdan,
Bende onlardan biriyim,
Onlar kadar sevinçli, onlar kadar deliyim.
Oy gülüm oy,
Sen bana bakma aylardan bahar,
Seher sabahýnýn en derinindeyim
Sanki bir çarmýhta geriliyim,
Gün mavi güneþ mavi,
Benim dünyam masmavi
Gemilerim limanda demirli, rengi gök mavi,
Suskularým bahar mavi,
Gülüþüm sev maviyken,
Kara nehir gibi akýyor karanlýklarýn nefreti,
Yaþamak için içmek gerek þahadet þerbeti,
Vakit tamam,
Yaþamak ölümse, ölümde olmalý masmavi,
Zaman durdu artýk kalamam.
Olmuyor iþte!
Orhan YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.