*Þeytan
Yüzünü gören herkes, sanýr Rýdvan meleði!
Dokunmadan düþüyor, ona rastlayan ergen.
Ürperecek mi diye, çalýnca dümbeleði!
Hemen çýkarýverdi, arkasýndaymýþ dirgen...
Bazen keskin meylere, yapar sakilikleri...
Bazen melek yüzlüdür, o, þeytan dedikleri!
Bazen tam bir kumardýr, onun söyledikleri!
Sonunda kalýr elde, boþ kilerle boþ sergen...
Doðru sözdür, þeytan da melek sayýlýr amma,
Onun da görüntüsü, bana kalsa muamma...
Dokunsan bulaþacak, hem de kazýklý humma!
Kaldýrmaz ki yataktan, kalýn ondaki yorgan.
Kendisine kananý, yek ekmeðe aç koyar.
Hâlbuki insan olan, güzel bir sözle doyar.
Ona yönelenlerde, ayak öyle bir kayar!
Tek, ayakla býraksa, daðýlýr tüm omurgan...
Ondan ayrýlmak çok zor, uy da bir gör nasýlmýþ?
Yediðin hurmalarýn, hepsi de bir fasýlmýþ.
Yolunu sapýtanlar, yaðlý iple asýlmýþ!
Onun eli çok çabuk, tez yetiþtirir urgan...
Kendim de merak ettim, çizdiðim bu resimi(!)
Melek mi bu þeytan mý, düzü ya da tersi mi?
Ben aldým karalarken, payým olan dersimi!
Sakýn kol kaptýrmayýn, kurtulmaz hiç bir organ...
Antalya-2011/04
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.