Kaybolmuþuz sisinde, kar beyaz güz kýþlarýn, Yenik düþüp önünde, kimsesiz alkýþlarýn, Annemizi vermeyen, aðlayan bakýþlarýn; Önlerinde durandýr, Saðlýk, Sýhhat, Özgüven.
Sadakat, selam, kelam, baþlatsa da kâbusu; Türk’ün içine iþler, arkadaþlýk duygusu. Aðzýmýzdan geçen bu, kanserin kör burgusu; Dünlerinden varandýr, Saðlýk, Sýhhat, Özgüven.
Ne bela ne nispete, verme asla özgüven. Ana, baba yek bilip, sevdiklerine güven. Ekranda milyonlarca, dizini vurup döven; Günlerinden kopandýr, Saðlýk, Sýhhat, Özgüven.
Sigara, alkol, kumar, söyle senden ne umar? Bir gecedir içersin, dost olup gözün yumar. Kör bir köprüdür bu huy, ona yol verir damar; Önlerinden sapandýr, Saðlýk, Sýhhat, Özgüven.
Seni kör kütük alýr, götürür uzaklara. Hiç farkýnda olmazsýn, savurur tuzaklara. Aklýna vurur lakin saparsýn zikzaklara; Yönlerinden sarandýr, Saðlýk, Sýhhat, Özgüven.
Huzur ki yek irfandýr, güven elzem’e. Sen Hakký hür bilip, benzet zemzem’e. Heyecan’a kapýlýp, kapýlma ki gizem’e; Gözlerinden akandýr, Saðlýk, Sýhhat, Özgüven
ÞAÝR: Oðuz KARABULUT Sosyal Medyada Paylaşın:
oguzkarabulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.