GÜZ SÜRGÜNÜ

---


Ren;
Suya düþen gölgem
Ülkemden sana
Çocukluðumu getirsem
Yoksul bir Ay kesiði
Kanarken diz(e)lerimden

Ülkeler geçtim
Siyah bakýþlarýmda kýrmýzý mühürler
Sýnýr köpekleri diþlerinden baðlý efendilerine
Ve soðuk insan yontularý
Üþür ellerim uzattðýmda
Buzdan býçak soluklarý

Uzaktýn sen bile bilmiyordun yüzüm
Senin kadar kesindim
Ben göçmen bulutlarla yürüdüm her gittiðim
Ülke söndürdü ýþýklarýný sonra Ay
Gidilmeyen yerde dönen son masal

Hayal kýtasý dökülüyordu dokunduðum da mavi
Daðýlýyordu mumyasý yaþlý rahibelerin
Ýsa gülümsüyordu her geçtiðimde elleri zangoç
Soðuk bir kadetralin Kapýsýnda uyuyordu Kibele
Düþenleri topluyordum düþlerin vurulduðu þehirlerde
Sonra daðýtýyordum alnýmdaki kuþlarý

Burasý bildik bir hüzün coðrafyasý
Sustuðu eylülün güz dönümlü aynalarda
Bir yaranýn kabuðunu kesip suretim
Ses oluyor serin bir kuytuda
Sakýncalý duvar yazýlarýnda adým yabancý
Örtülüyor bütün esmerliðim siyah bir bantla
Ki ben burda þiir sürgünü
Sýð bir tabutta
Bütün sýnýrlarý bir kalemde
Zimmetime geçirip
Cebimde eski bir pusula
Neruda çölü yaðmurla geçtiðim
Lorca kendine bölünen her cümle
Burda çalýnmýþ uyruðum
Esmerim üstelik/ þair

Size yaðmalanmýþ bir güz getirecektim
Ýkinci el hüzünlerden
Her yüze bir gülümseme iliþtirecektim
Kaldýrýmlara düþürüp kýrmasaydým gençliðimi
Tutup saçlarýndan köln’nü sana getirecektim yemin

Ey öznesi sevda
Aþk sonsuzluðu
Hep iki kiþilik ölecektim
Bir kiþilik sevseydin beni

Adýný bilmesem
Sana eylül diyecektim...






...

Köln
---
Cumali Çorbacý

Sosyal Medyada Paylaşın: