sen hariç
herkes
hiç kimse içimde
biri
birin içindeki
sýr
gibi ancak
bugün
toprak an/la/dý beni
“her can bin kez tadar da,
yalnýz / aþýklar bir kez ölür.”dedi…
tevekkeli deðilmiþ
kanýmdaki bu cevelân
þiirin mahremine sýðýnan bir elem
büyür gözbebeklerimde an be an
san/ki
gaipten gelen her ses gözyaþýyla boyanýr
kül rengi…
kefen olup gelir yokluðun ellerim/d/e oysa
bembeyaz…
kehkeþanlar açar koynunu
bîgâne her aþka
ben diyeyim mai
týpký toprak üstünde gül gibi de/sen
songül doðan