Sýyýrdým iþte, omzumdaki þalý
Haydi söyle, ne söyleyeceksen
Omuzum ki, dert dinlemeye sevdalý
Ama kýrmýzý olmalý derdin
Düþmeli omzuma
Kýrmýzý kýrmýzý…
Bak saçlarým da yýkandý
Gül suyuyla
Haydi, dokun!
Öp
Okþa
Sinmeye meyilli, parmak uçlarýna
Kokusu ki, buram buram
Sevda kokusu
Bunlar da ellerim, hep üþüyen
Ürkek ve korkak
Giyinik de deðil üstelik
Hepten çýplak, yaralý
Ama nazlý
Dokunasý var ellerine
Ölesi var, kendi bildiðince
Haydi, tutsana!
Ayaklarým, baþýmýn belasý
Hepten telaþlý
Bir o yana bir bu yana
Sevda aramakta, yana yakýla
Haydi, durdursana!
Baðlasana ayaklarýmý ayaklarýna
Kördüðümle…
Yüreðim ki, ruhumdan yüz yýl beride
Ki bundandýr hep kavga etmeleri
Ruhum gitmek ister, yüreðim kalmak
Kalarak bir aþka belenmek ister
Çünkü en sevdiði renktir kýrmýzý
Öðrendi öðreneli aþkýn rengini
Haydi, aksana!
Yüreðime, kýrmýzý…
Saadet Ün – 30.04.2011