cývýl cývýl enizler gibiyim ne yangýn yemiþ abana benzer … en kuru yanýyým...en yapraðýn ... ölsem...! mezar ur mavisini soyunur gökyüzü beni görünce .. ne a...bir tek ecel kucaklar ... açma vakti gelincebilmem...! hangi düþü kurar bir dað çiçeði... nasýldýr gelincið okþar bilmem...! ... hayat okyan sandal yüreðim yaþamaya yürüdüm fakat insanca yaþamaklar düþ oldu bana … uçacak kahiç olmadý -hayatý eksöðrendim - tegülemedim neden mutluluklar… ya aslanlý rim ne de kafa yerine
ne düðmeler ne de beynim paraya kilitlenir .... alýn terimleher düþüm ulaþamatomurcuk çaðýnda ölür ... yine de; bir ummandýr içi yanmýþ kýzýl tenli güneþe su....kiraz tanesine kýrmýzý olur .. . bilirim...! -hiç kesilmez – ... meme ucundan canlar “þükür”- ... ben birtaþým elbet be büyür
1985
tahsin özmen,bez bebekler de üþür,çatým ajans&baský yay,ank,2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
tahsinözmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.