Kent yaðmurla dans ederken Bakýþlarýnda esmer bir gölge Aydýnlýðýný yitiren fersiz bir çift göz Duygular harabe bir köþk Sözlerinde yüzyýllarýn býraktýðý keder
Ankara.. Hiç mi solmadý gönlünün kederi Hala mý gözyasýnla kanatýrsýn içimin sancýlý yaralarýný
Susuyorum Göðsümde feryad figan çýðlýklar “Dur “ diyorum “dur” Daha bitmedi Kýrýlmadý daha gururun(?) Gönlüne kor gibi düþmedi ayrýlýk Sancýlarla boðuþmadý daha hislerin Ya giderse diye düþünüp Alevlere atmadýn kendini Sus ve dur olduðun yerde
Ey Ankara!Sen bu yaradan kurtaramazsýn kendini! Sancýlarýn üzerimde Hala taþýyorum emanetini þuracýkta Sol yaným çürüdü iþte bak Nasýr tuttu Seviyorum ‘lu cümlelerim Kin ve nefretini buz gibi döktün yüreðime Öylece kalakaldým savunmasýzca
Bakma öyle gözlerime Yýllar oldu gönlümü huzura boðduðun Göðsümün kafesinden ölümden baþka çýkmaz bir figan Doya doya susamýþ bedenim topraða Taþ duvarlarýnýn arasýna göm beni Ankara ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
esra86 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.