Aðýr aðýr gidiyorsun iþte parmak uçlarýmdan...
Sessizliðin hakim hayatýma,duyamýyorum..
Biliyorum ki sona tek bir adým kaldý artýk...
Sen usul usul gittikçe,ben her adýmda biraz daha yaklaþýyorum
Ölüm denen gerçeðe..
Ve bu kez daha bir eminim kendimden
Karanlýða gömüleceðim...
Ölüm gözbebeklerimden akýp geçecek
Umarsýzlýðýn içinde umrumdan taþýyor alkole yatýrýlmýþ aklým
Hatýrlýyorum da...o gün geceye varmadan ölmeliydim..
Birlikteliðimizin bilmem kaçýncý yýlý..
Ya da birlikte olamayýp ayrý diyarlardan birbirimize seyre daldýðýmýz
Bilmem kaç yýl...
Siyah beyaz bir türk filminden çýkma ayrýlýða þahit iki karakter..
Tam bir çýldýrýþ tadýndaydý her þey..
Ýþte o gün geceye varmadan ölmeliydim ben...
Parmak uçlarýný hissederken bedenimde..
Soluklarýn kulaklarýmda inlerken
Ve doðmamýþken daha ay gökyüzünde
Kahkalarýmýz uçuþurken semada
Her þeyi býrakýp kollarýnda can vermeliydim
Öyle yüzümde kalmalýydý gülüþün
Hiç gitmeyecek gibi..
Nefesimi býrakmalýydým dudaklarýna son kez
Mutluluktan delirmemek içim delirmiþtim halbuki o an
Aþk kargaþasýydý bu
Þakaðýma dayadýðým senin dudaklarýndý
Öp diyordun
Gülüyordum
Çocukça inatlaþýyordum
Neden o mutlulukta kapamadým ki gözlerimi sanki??
Bilmem kaçýncý kez
Ve bu defa bir son
Kýrýk dökük binlerce aný diz çökmüþ önümde
’býrakma’ diyor..bu bir kahrediþ..
Yüreðime ellerini býrak olur ya belki üþürüm
Ya da git ne de olsa sen ýsýnýrsýn baþka tende
Umursamazlýðýmdan vurdun beni en olmadýk bir anda
Bedenimin her yerinde hissettim yokluðunun acý zehrini
Sustum ,suskunluðumla öldürdüm kendimi
Meðer ne eksik yanýmýz kalmýþ hayata dair
Ne kadar tanýmýþ ki bu deli divane aklým seni
Sebepsiz bir sevda
Bir yazgýnýn bedeli
Gözlerim kadar kara
Þimdi ayrýlýk vakti
Kýrgýným sevdaya
Seni benden alana
Mutluluktan ölmeliydim o gün geceye varmadan...
Yorgunum sessizliðinle ört üstümü
Uyumam lazým...
EsRa...