Yüreðim uçsuz bucaksýz bir orman
Bünyesinde ilkel duygular saklayan.
Hayvansý iç güdüler besleyen
Ve dünyanýn varoluþ anýnýn yalnýzlýðýný barýndýran
Uçsuz bucaksýz bir orman...
Kimse tarafýndan yaratýlmamýþ,
Kimse tarafýndan yok edilmemiþ,
Asla keþfedilmemiþ ve asla
Hiçbir tanrýyý sahiplenmemiþ bir
Yalnýzlýk ormaný...
Ýçinde barýndýrdýðý son aþk,
O son ilkel halk,
O son yalnýz, kimsesiz ve çok benlikli adam,
Ormanýn ortasýnda yere yapýþan o son beden,
Artýk hareketsiz duran o son bedeni son kez soyan, yüreðine son kez dokunan,
O son sakin el, son telaþlý göz....................
Sonrasý,
Sonrasý SESSÝZLÝK!........
O son adamýn hayaleti
Sessizce gezmekte belki
Ormanýmýn derinliklerinde..
Amazon Kadýnlarý yatmakta belki
Derinliklerimde..
Aðaçlarým
Bana bile fýsýldamaz artýk,
Ne olur derinliklerimde...(?)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.