kentime düþerdi yüzü, fotojenik bir hayalde
kendime yalnýz kalýrdým, bir baþka karede
onu düþünmeye baþladýðým anda
uzaklýðýnýn gölgesi sinerdi kirpiklerime
yaþlarýmýn melodisinde ýslanan sayfalar boyunca
gül kurusu þiirler biriktirirdim ona
her aþýk kadýn gibi,aklýmý yüreðimde kaybederdim
bulmak için aradýðýmda sokaklarýný
sevdiðim adamýn o güzel hayaline düþerdim
bakýþlarýný uzaklara ertelemiþ,öylece seyrederdi hayatý
’ah’ derdim...aklýndan geçen hayat ’yüzüm’ olsaydý
ama dizelerin ýþýklarýný yakta git, derdim
ki,karanlýktan korkmasýn þiirlerim
ve giderdi,inadýna karartarak harfleri
akrep zehrine bulardý yelkovaný
zaman kan kaybederdi
içim bizi terk ederdi
bazen parmak uçlarýmý acýtýrdým, adýna adanan kalemlerle
belki acýr diye gözleri,adýna adanan kelâmlarla
ve karanlýða alýþýrdý bir þiir,yasal bir vedada
kelimeler çocuk kalýrdý
yazdýklarýmýn kalbine indirirdi yokluðu
yazamadýklarým,umrumun kabahati olurdu
çoðu zaman
yalnýzlýðýn kelâmlarýný acýtýrdý þarkýlar
kalem suskunluklarýnda
heba olurdu kalbin aþka nefreti
susma hakkýný kullanan dilime
anlama hakkýný feda etmezdi gözleri
kapýlarýný araladýðýmda þarkýlarýn
yalnýzlýðýn manasýz kalabalýklýðý gelirdi aklýma
bir ömrün bir bakýþa adandýðý yerde
kalbimde
izlerine rastlardým onsuz hayatýmýn
keþke, derdim...onun emaneti olmasaydý yalnýzlýðým
Büþra Topbaþlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.