HASRET ÇEKEREM

Anlatayým þehrimi, bilmem nesiyle.
Diyarbekir divaný, hoþ bestesiyle,
Eyvan gecelerinde, cümbüþ sesiyle,
Söylenen türkülere, hasret çekerem.

Taþý karadýr, yoktur bahtýnda beyaz.
Aramakla bulunmaz, mevsimi hep yaz.
Karacadað’dan sonra mesafesi az,
Varýlan memlekete hasret çekerem.

Hatunkastalý’ndaki dut bahçesinde,
Avludaki çardaðýn, o gölgesinde.
Misafir odamýzýn, baþ köþesinde.
Serilen döþeðime, hasret çekerem.

Kaybolurum diye telaþlanmadan,
Küçesinde ürkek, ðerib olmadan,
Tanrý misafiri, kapý çalmadan,
Girilen avlulara, hasret çekerem.

Ýlkokulda giydiðim lastiklerime,
Sarý beyaz defterim, kalem, silgime.
Kolalý yakalýðým, ak mendilime.
Simsiyah önlüðüme, hasret çekerem.

Yýldýzýn arkasýnda top oynamaktan,
Kýrklardaðý’ndan seni seyre dalmaktan,
Paket taþlý yollarda, volta atmaktan,
Yorulan gençliðime hasret çekerem.

Kimi farklý yapýda, baþka dinlerde.
Kimisi içimizde, komþu evlerde.
Kardeþçe yaþamaya, o gönüllerde.
Örülen sevgilere, hasret çekerem.

Acýlar da bizim, güzellikler de.
Beraber eðlenirdik, mutlu günlerde.
Deliloda, halayda ve düðünlerde,
Vurulan topuklara, hasret çekerem.

Demet yapýp güllerden, baþýna taksam,
Keçi burcuna çýkýp, gölgene baksam,
Diclemin sularýyla gönlüne aksam,
Kurulan keleklere, hasret çekerem.

Olan malým mülkümün, hepsini satýp,
Aile efradýmý, önüme katýp,
Bir ana þefkatinde, koynuna yatýp,
Okunan ninnilere, hasret çekerem.

Ecz.Abdulkadir Nur GÖRDÜK

Sosyal Medyada Paylaşın: