yaban çiçekleri

son söz ölümü düþünmedi köprüde
çünkü hala doðuracaðý külleri ve
yaban çiçekleri vardý kadýnýn üstüne




anlaþýlan beraber dalacaðýz nemli bir yaþama






sevimsiz aldatma taþýrken her zerre
ihtimal parçalarda saklanýyor yeþiller
bilekleri kalýnca aydýnlýða ayrýlýk yazýlýr mý
yüzü geniþse camlarýn
bu günlerde toprak erken ihtiyarlýyor
doðmamýþ çocuðun avuçlarýna
günahlar soðuk bir cenazede birbirini diþliyor
aç yorgunluðun dallarýna dizilmiþ yaþlar
gözbebeklerinde adamýn uzayan kollarý
batar aðzý açýk damarlara
aðrýr beyaza siyah bulaþan dalgalar
anne/annem deðilsin ama
kýldan ince duvarlara dizini vurma
taþýrsýn omuzlarýnda þehrin karanlýk ayaklarýný
yoksa






fýsýltýlar kabardýkça mavi yosun üstünde
daracýk sokaklarýn kan izlerinde andým ismini
kaldýrýmlarýnda üvey gölgeler can çekiþirken
kalbine karalar baðlamýþ arsýz ellerin
bilebilsen ne çok yalnýzsýn teselli tenlerde
þimdi huzura bel baðla
gök kýrbaçlar sesini
dilinde dolu bulut
hadi ayaða kalk
iniyor gemilerden sular
suretler kapanýyor sýrtýnda






þimdi teksin
hatta sen bile yoksun göl gözlerinde
unuttuklarýn heykelden taþlar diziyor kapýna
kapan ölümün en koyu ocaðýna

sen
ölmek istiyorsun bir kadýnýn üstüne












Sosyal Medyada Paylaşın: