‘’Yýllar sonra bugün kendime itiraf edebildim. Ýfade yeteneðim bir türlü seni anlatmama yetmedi baba… Bir zar örmüþtün benimle arana. O zarý bugün gözyaþlarýmla erittim baba… Kalbimin saydam yüzüsün hala...’’
Sana öykündüm ben,
Her þiirin içerisinde
Kýskançlýðýmdýn sen,
Yazma hevesim,
Kalem kokusunu ekmek kokusuna
Deðiþmeme nedenimdin
-Geçici bir heves sandýn, deðildi baba!-
Yazdýðýn her bir dizenin
Virgülü önünde eðildim, yerlere kadar
Okuyabilmek için gizli gizli karýþtýrdýðým,
Çekmecelerinin içinde atýyordu kalbim.
Zaman duruyordu inan,
Senin mýsralarýna aktýkça
-Merak sandýn, hayranlýktý baba!-
Ýlk þiirimi yazýp verdiðimde eline,
Okumadýn...
Sonra daha iyisini yazdým,
Bakmadýn bile...
Dersin yok mu senin,
Hem bunlar karýn doyurmuyor diye azarladýn
Cýmbýzla çekiyordu etimi
Yaptýðýn her bir eleþtiri
-Göz yaþlarýmý kapris sandýn, deðildi baba!-
Her bir dizemde bir sen kanar bugün hala
Çekmece arasý masum günahlarda kaldý anýlar,
Düþünüyorum da,
Hayallerinde yarattýðýn dizeler,
Sana çok mu uzaktýlar?
Bu yüzden mi öfke duyuyordun,
Senin yolunda olmama?
-Ben hala senin için, sana yazýyorum büyük bir gururla!-
Baba!
Elif’in...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.