Bu þehre geldiðimde, kaldýrýmlar tanýyor Size ne oldu dostlar, küsüp duruyorsunuz Dua ederken elim, göðe doðru kanýyor Ne yaptým ki size ben, neden vuruyorsunuz…
Hüzünleri sizinle, dizlerimde uyuttum Gurbet beni baðrýnda, kor ateþe atarken Þifasýz dertlerimle hep kendimi avuttum Ölüyorum diyorum, neden duymuyorsunuz
Sizinle gezmedim mi? Gurbeti adým, adým Geceler tanýr beni, tanýr ýssýz sokaklar Garibe çýkmýþ idi, hani ya benim adým Bilmez gibi halimi, neden soruyorsunuz…
Tutup þu kollarýmdan, bir boþluða savurun Hak etmiþim demek ki, çektiðim acýlarý Artýk aldýrmam size, vurun bir daha vurun Ýnsanlýk, dostluk ölmüþ, neyi koruyorsunuz…
Gelmem! Yolum düþerse, bir daha ben bu þehre Sizin olsun hep sizin, gönlünüzden geçenler Maskelerin altýnda; ayný yüz, ayný çehre Deðiþen sade zaman, siz hep duruyorsunuz…
Ereðli, 20 Nisan 2011 Yüksel Erentürk YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.