Sensiz

Hazan vurmuþ güllere döndüm sensiz,
Maddenin sýð sularýnda boðuldum;
Nefsime köle olmaktan yoruldum.
Günlerim ziyasýz, gözlerim fersiz,
Hazan vurmuþ güllere döndüm sensiz.

Onulmaz dertlerle çekerken cefa,
Teselli ver, ya Muhammed Mustafa!

Ahir zaman ümmetinden bir günahkârým,
Uzaklaþtým o mübarek izinden;
Paye alamadým, kutsi özünden.
Uyandýr, gaflet uykusundan Hünkâr’ým!
Ahir zaman ümmetinden bir günahkârým.

Tökezledik durduk, bu muydu ahde vefa?
Nurlandýr yolumuzu, ya Muhammed Mustafa!

Senin hakikatlerini eskitemez zaman,
Ah-u zarýmla þefkat için inlerim;
Bir öksüz gibiyim, yâdýný dinlerim.
Asrýn kirlerinden arýndýr aman!
Senin hakikatlerini eskitemez zaman.

Yokluðunda hep kaybettik irtifa,
Elimizden tut, ya Muhammed Mustafa!

Sana layýk olamadým Serdar’ým,
Kapýnda kýtmir olayým lütfeyle;
“Kardeþlerim” dediklerinden eyle!
Sensiz cennet olsa, gülmez didarým,
Sana layýk olamadým Serdar’m.

Gönlümüze teþrif buyur son defa,
Þefaat et, ya Muhammed Mustafa!

Muhittin Alaca


Sosyal Medyada Paylaşın: