Her aynada bir yüz unuttum
her kýyýda bir göz
bastýrdýkça yanan yüreðimin üstüne ellerimi
iliklerime dek ürperdim
sýcak bir cehennem oldu dünya
anladým ki hiç bir mevsimde yeþermiyor acý
ve hiç bir acýyý alýp götürmüyor ýrmaklar…
Gözleri öksüz bir çocuk gibi yaþýyorum þimdi
yedi kat yerin dibine düþtü hayallerim
sevinçlerim uzak bir kýyýda rehin kaldý
sevdalarým dalgalý bir denizde...
hüzün kokuyor þimdi öptüðüm bütün maviler...
Ýhanetler kuyusu bu kuyu ahhh! Züleyha
dikenli teller yýrttý yüreðimi
hergün böyle paramparça acýlarla boðuþmaktayým
kör karanlýklardayým sesimi kimse duymuyor
gücüme gidiyor ihanetler, bu zindan, bu kör kuyu
tut ki, ellerimden bütün acýlar aðlasýn
varsýn hasretler daðlasýn, sevgiyle kavrulsun bu yürek
varsýn çöle sürsünler öksüz gözlerimi
azad eyle beni ey zülfü periþaným! ..
ihanetine uðradýðým dünyanýn,
bütün kapýlarýný kapadým üstüme...
Yusuf’ gibi kuyulardayým
zindanlarda esir kaldý yüreðim.
yüzümü hüzne gömdüm
hüznü yüzüme
tut ki, ellerimden bütün bulutlar aðlasýn...
utansýn ihanetler....
bilmem bu kaçýncý kez hasretimi yaktýðým
boyun büküp melül mahzun baktýðým
acýlarý yýkadýðým göz yaþlarýmla...
ihanetler kuyusu bu kuyu ahhh! Züleyha
biliyorum inmemeliydim bu kadar derine
güvenmemeliydim insan oðluna bu kadar
kervan geçmez, kuþ uçmaz bir kýyýda...
Azad eyle beni ey gözleri öksüzüm
sonbahar da geçip gitti
turnalar da terk etti bu diyarý
býrakýp burda beni umarsýz,
son kervanda geçip gitti iþte
vurdukça vur baþýný taþlara þimdi…
Bir þiir kaldý yüreðimde ihanet etmeyen
bir de sen gözleri öksüzüm
aðrýdýkça yüreðimi saran,
koruyan beni, soluyan...
aðladýkça aðlayan...
Örselenmiþ bir geceyim artýk
yýkýlmýþ bir hayatýn eteklerinde
her gün böyle hasretini yudumlayarak,
kanayarak geçip gidiyor günlerim
varsýn acýyla bitsin bu masalýn son cümlesi
ýssýz kuyularda öksüz kalsýn umudum
yeterki, vurmasýn yarama býçaðýný hayat
ömrümün en amansýz telindeyim tut elimden
yüreðimde þiir ol ýþýt beni
koru beni, sar beni, solu beni, anla beni...