Ýnsan ömrü yaprak gibidir
önce filiz verir yeþerir
sonra dalýnda
tek
tek
dökülüverir…
...../
Ölüm vakti geldi mi?
yorulur yüreðini kavuran sancý
beynini kemiren acý çekip gider
susar dudaðýndaki çýðlýk
boðazýndaki hýçkýrýk
daldaki þarký
dildeki þiir
yaprak
yaprak
dökülür hayallerin
bir daha üþüyemez
bir daha düþünemezsin…
çekip elini eteðini
toplayýp pýlýný pýrtýný
"Terk-i dünya" eylersin…
bilemezsin
topraðýn altýnda mý
üstünde mi?
güneþ ýsýtmaz tenini artýk
rüzgar okþamaz saçýný
duymaz sesini kimseler
haykýrsan…
diner kulaðýndaki uðultular
gözlerindeki yýldýzlar söner
biter hayatla kavgan
biter sevdan
daðýlýr sisler, kesilir sesler
bir daha konuþamaz
bir daha gülemezsin…
bir yaralý yürek kalýr geride
bir de bir demet þiir,
gecelere anlatamadýðýn
kimse aðlamaz ardýndan korkma , kimse yanmaz
matemini yalnýzca sen tutarsýn ölümümün
unutulur gider adýn defter sayfalarýnda…
bir kuþ öter gömütünün üstünde
bir yel eser
bir pýtrak düþer dalýndan
þiirler ah eyler
anýlar el eder, gelemezsin…