Lâl Kahkahalar

Kalabalýktým
O yalnýzlýk dediðinizi gözlerime astým
Ýntiharlarý süslü
Çýplak kaldý avuçlarýmda.
Kargaþaydým
Bir o kadar yalýndým süslü dudaklarýnýza.

O aðacýn altýndaydým vakitsizce
Þehirde kýyametler yükseliyor
Fabrikalardan isli dumanlar çýkýyordu.
Gözlerimi kirpiklerime asýp uzaktan izliyordum.
Telaþlarýnýz
Kahkahalarýnýz
Gözyaþlarýnýz ayaklarýmýn ucundaydý.

Gri bir kent resmediyordunuz uçurumuma
Ýnadýnýza gülümsüyordum
Kahkahalarýnýzýn içinde yeniden büyüyordum.

Ah çocukluðum...

Annemin sabýr dediði en büyük erdem dudaklarýma örülmüþtü
Suskunluðum bu yüzden.
Gecelerinize çýðlýklarýmla aþk atýyordum.
Anne!
Sabýr onlara tuzak ve yasak
Bu insanlar hep aðlýyor
Kahkaha dedikleri gözlerinde ki irinmiþ
Kentime býrakýp ýslatýyorlar.
Kalabalýðýn içinde yapayalnýz býrakýrken içimi
Bana telaþlý gülüþler kalýyor.

...

Kahkahalarýmýz bu yüzden yitik bir þehir gibi
Virane binalarýn arasýnda sadece kuþlar uçardý
Ve bulutlara benzetmeler bulmazdýk.

Güneþ bile uðramazdý penceremize
Yaþamak bu denli somurtkandý.

Yaþam
Lâl kahkahalar býrakýrdý gecemize
Kentin üstünü süsleyen uçurtmalar kopuk
Uçamazdýk.


Hayat soðuk kaldýrýma uzanmýþ cesedin üstüne örtülen gazete kâðýdý kadar acýmasýz ve gerçekti.


.


Sosyal Medyada Paylaşın: